“Her şeyin ortasında zaman duruyor. Bir nefesin alındığı, bir gölgenin uzadığı, bir kelimenin yankılandığı o belirsiz çizgide bekliyor. Kimse görmüyor onu, kimse dokunamıyor. Ama o var. Tanıksız, hiçliğe karışacak kadar silik; tanıklıkla, her şeyin en derinine işlenecek kadar gerçek. Zaman, sessiz bir gözlemci gibi süzülüyor aramızda. Kimsenin fark etmediği anlarda şekil değiştiriyor, bir solukta kaybolup bir bakışta çoğalıyor. Tutunmuyor izliyor, izledikçe varlığımızı mühürlüyor, bütünlüyor. 

***

“At the heart of everything, time stands still. It waits on the edge of uncertainty—where a breath is drawn, where a shadow stretches, where a word lingers in its own echo. No one sees it, no one touches it. Yet, it is there. Without a witness, it dissolves into oblivion; with testimony, it carves itself into the fabric of existence. Time drifts through us like a silent watcher. In unnoticed moments, it shifts its form—disappearing in a breath, multiplying in a gaze. It does not cling, it observes. And as it watches, it seals our presence, binds us together, makes us whole.”