“Her balık, sonunda kendi oltasına takılır. Suyun içinde mutlak bir sessizlik vardır; kimse konuşmaz, kimse müdahale etmez. Oltaya takılan çırpınır, ama geride kalanlar yalnızca izler. Kimi alayla gülümser, kimi kafasını çevirir yalnızca dinler. Ama istisnasız hepsi kancanın ucunda olmadıklarına şükreder, anlamadıkları bir düzenin içinde kaybolur.

Tanık susar. Dava düşer. Oltayı atan bilinmez. Ve döngü, hiç bozulmadan devam eder.”

***

“Every fish, in the end, finds its own hook. The water is silent—no voices, no resistance. The one caught thrashes, but the others only watch. Some smirk, amused. Others turn away, pretending not to hear. Yet all of them, without exception, feel relief. Not because they understand, but because they are not the ones dangling at the end of the line.

The witness stays silent. The case is dismissed. The hand that casts the line remains unseen. And the cycle continues, unbroken.”